12/06/1999
Τι συμβαίνει όταν ένας 18χρονος πηγαίνει σε ένα λάιβ των Metallica ενώ δεν ακούει μέταλ; Νταξ, τίποτα το συνταρακτικό. Κάθεται στις κερκίδες του γηπέδου του Απόλλων Αθηνών και αγναντεύει από μακριά. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ήμουν σε θέση να συλλάβω το μέγεθος του λάιβ μόνο και μόνο από την παράκρουση των συνομηλίκων μου - χώρια κιόλας που το MTV καθόλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 κάθε άλλο παρά αδιάφορο στάθηκε στην επιτυχία των Αμερικάνων καουμπόηδων. Με τα πολλά, με τόσους ύμνους μαζεμένους, ας ήταν και μέταλ, όλα πήγαν περίφημα, αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι στο δρόμο της επιστροφής πήρα μεγάλη τρομάρα μέσα στο βαγόνι του ηλεκτρικού – ήταν από τις πρώτες φορές που χρησιμοποιούσα τον ηλεκτρικό και το βαγόνι ήταν φίσκα με μπαρουτοκαπνισμένους και μεθυσμένους μαλλιάδες γύρω στα 25 με έντονη επιθυμία να θέλουν να δείχνουν (ιδιαίτερα πειστικά στο μετεφηβικό μυαλό μου) άγριοι και επικίνδυνοι.
Ας σημειωθεί το γεγονός πως παρά το μεγαλοπρεπές στα νεανικά μου μάτια λάιβ τους, η γνώμη μου για τους Metallica είχε ήδη σχηματιστεί μέσω του the Dude τον οποίο άκουσα, ένα βράδυ στο Αθήναιον 2 των Αμπελοκήπων, να τους χαρακτηρίζει assholes – ήταν η πρώτη από τις πέντε συνολικά έως τώρα φορές που θα έβλεπα το Big Lebowski.
Τι συμβαίνει όταν ένας 18χρονος πηγαίνει σε ένα λάιβ των Metallica ενώ δεν ακούει μέταλ; Νταξ, τίποτα το συνταρακτικό. Κάθεται στις κερκίδες του γηπέδου του Απόλλων Αθηνών και αγναντεύει από μακριά. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ήμουν σε θέση να συλλάβω το μέγεθος του λάιβ μόνο και μόνο από την παράκρουση των συνομηλίκων μου - χώρια κιόλας που το MTV καθόλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 κάθε άλλο παρά αδιάφορο στάθηκε στην επιτυχία των Αμερικάνων καουμπόηδων. Με τα πολλά, με τόσους ύμνους μαζεμένους, ας ήταν και μέταλ, όλα πήγαν περίφημα, αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι στο δρόμο της επιστροφής πήρα μεγάλη τρομάρα μέσα στο βαγόνι του ηλεκτρικού – ήταν από τις πρώτες φορές που χρησιμοποιούσα τον ηλεκτρικό και το βαγόνι ήταν φίσκα με μπαρουτοκαπνισμένους και μεθυσμένους μαλλιάδες γύρω στα 25 με έντονη επιθυμία να θέλουν να δείχνουν (ιδιαίτερα πειστικά στο μετεφηβικό μυαλό μου) άγριοι και επικίνδυνοι.
Ας σημειωθεί το γεγονός πως παρά το μεγαλοπρεπές στα νεανικά μου μάτια λάιβ τους, η γνώμη μου για τους Metallica είχε ήδη σχηματιστεί μέσω του the Dude τον οποίο άκουσα, ένα βράδυ στο Αθήναιον 2 των Αμπελοκήπων, να τους χαρακτηρίζει assholes – ήταν η πρώτη από τις πέντε συνολικά έως τώρα φορές που θα έβλεπα το Big Lebowski.
No comments:
Post a Comment