Mudhoney

21/05/2006
Ήταν μία κάπως περίερη βραδιά στο Γκαγκάριν. Οι Mudhoney ήταν κώλυμα της σύντομης - αλλά έντονης - grunge περιόδου μου, κάποια τραγούδια τους τα έβρισκα υπερπωρωτικά. Ήταν χρήσιμοι κιόλας καθότι έσπαγαν τη βαρετή κανονικότητα του classic διδύμου Nirvana/Pearl Jam – την ίδια δουλειά έκαναν σε άλλους οι Alice in Chains ή οι Soundgarden. Το Μάϊο του 2006, στα 25 μου πλέον, είχα να ακούσω κάποιο σιντί των Mudhoney τουλάχιστον 3 χρόνια, τεράστιο χρονικό διάστημα για εκείνη την ηλικία. Με λίγα λόγια, στο λάιβ θα πήγαινα φόρο τιμής αλλά ταυτόχρονα με έτρωγε που το ίδιο βράδυ εμφανιζόταν στην πόλη ο Four Tet του οποίου τη μουσική δεν γνώριζα καλά αλλά ο ήχος του οποίου ένοιωθα πως ανήκε στο μέλλον (το δικό μου μέλλον, όχι γενικά): λιγότερες κιθάρες – περισσότερο abstract. Χώρια που κάποιοι φίλοι θα πήγαιναν εκεί – το λένε peer pressure nowadays.

Το ρεζουμέ: καλά έκανα και προτίμησα το λάιβ των Mudhoney + το προαίσθημα μου αποδείχτηκε σωστό μιας και δώδεκα χρόνια αργότερα ο ήχος των Four Tet είναι πολύ πιο κοντά στα γούστα μου και τη ψυχοσύνθεση μου.