11/08/2012
Φεστιβαλάκι νέο στην πιάτσα με σχετικά ακριβή τιμή για τους ντόπιους Ρουμάνους και line-up από το οποίο με ενδιέφεραν κυρίως οι Stone Roses. Πες το και διεστραμμένη διαστροφή δηλαδή μιας και γνώριζα πόσο τελειωμένοι είναι οι άνθρωποι – είχα δει άλλωστε τον Ian Brown πριν από χρόνια όταν άνοιξε το λάιβ των Manic Street Preachers και με είχε πιάσει η ψυχή μου. Τι να ‘κανα όμως αφού δεν γνώριζα ούτε ένα τραγούδι από τους υπόλοιπους συμμετέχοντες στο φεστιβάλ; Ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά πιάνεται και εγώ που τα ‘χα κόψει τα φεστιβάλ πιάστηκα από το μύθο των Stone Roses. Μια καταιγίδα που κράτησε ώρες όμως έμελλε να με βγάλει από την αμήχανη θέση – η δεύτερη μέρα του φεστιβάλ ακυρώθηκε, μάλλον για καλό ήταν τώρα που το σκέφτομαι.
Από την πρώτη μέρα θυμάμαι κυρίως τους Hurts οι οποίοι είναι βέβαια υπό-Black (υπό-Wonderful Life πιο συγκεκριμένα), κατά τα πρότυπα του Editors = υπό-Interpol οι οποίοι με τη σειρά τους είναι υπό-Joy Division όπως πολύ εύστοχα μου εξήγησε κάποτε ο Αλέξανδρος.
Φεστιβαλάκι νέο στην πιάτσα με σχετικά ακριβή τιμή για τους ντόπιους Ρουμάνους και line-up από το οποίο με ενδιέφεραν κυρίως οι Stone Roses. Πες το και διεστραμμένη διαστροφή δηλαδή μιας και γνώριζα πόσο τελειωμένοι είναι οι άνθρωποι – είχα δει άλλωστε τον Ian Brown πριν από χρόνια όταν άνοιξε το λάιβ των Manic Street Preachers και με είχε πιάσει η ψυχή μου. Τι να ‘κανα όμως αφού δεν γνώριζα ούτε ένα τραγούδι από τους υπόλοιπους συμμετέχοντες στο φεστιβάλ; Ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά πιάνεται και εγώ που τα ‘χα κόψει τα φεστιβάλ πιάστηκα από το μύθο των Stone Roses. Μια καταιγίδα που κράτησε ώρες όμως έμελλε να με βγάλει από την αμήχανη θέση – η δεύτερη μέρα του φεστιβάλ ακυρώθηκε, μάλλον για καλό ήταν τώρα που το σκέφτομαι.
Από την πρώτη μέρα θυμάμαι κυρίως τους Hurts οι οποίοι είναι βέβαια υπό-Black (υπό-Wonderful Life πιο συγκεκριμένα), κατά τα πρότυπα του Editors = υπό-Interpol οι οποίοι με τη σειρά τους είναι υπό-Joy Division όπως πολύ εύστοχα μου εξήγησε κάποτε ο Αλέξανδρος.
No comments:
Post a Comment